Mentres ela, agora muda ante os meus ollos se dispón a levarme, a liberarme
E o pasado, todo valeiro
Que insiste en recorda-lo paraíso
Pasa diante miña o que fun,
Os que foron, os que non voltarán, sen Destiño
E os frondosos bosques
Que coa súa fragancia no recordo me levan lonxe murmuran entre eles, vermello outono que a vida sen paixón é un vano suplicio
Mentres ollo o hourizonte recortado
Pola fiestra de vidas separadas
E repito os tristes cantos de vellos bardos que un home sen recordos non existe
miércoles, 9 de marzo de 2011
Teitanblood; Seven Chalices
Hoy posteo uno de los discos que mas me ha gustado de los que he escuchado ultimamente, un discazo de Blackened Death Metal.
Un disco muy potente y que me engancho de principio a fin
No hay comentarios:
Publicar un comentario